Sözlerime şu cümle ile başlamak istiyorum. “Büyük başarılar, değerli anne ve babaların yetiştirdikleri seçkin çocukların yardımıyla meydana gelir.’’
“Bir çocuk için annesi ve babası dünyayı temsil eder. Çocuk, annesi ve babası nasıl davranıyorsa, dünyadaki herkesin de aynı şekilde davranacağını düşünür.”
- Scott Peck
Çocuk gelişimi deyince aklımıza gelen ilk şey; çocuğun fiziksel, duygusal, psikomotor, bilişsel yönde gelişimidir. Çocuk gelişimci olarak bizler çocuğun bütün gelişim alanları ile ilgilenip müdahale edebiliyoruz. Çocuğun anne rahmine düştüğü andan itibaren, tüm gelişim basamaklarına hâkim olmak zorundayız. Ama sadece biz eğitimcilerin desteği yeterli mi? Elbette değildir.
İşte tam da bu sorunun ardından ailenin önemi ortaya çıkıyor. Çok değerli anne ve babalar sizler çocuğunuzun eğitimde olmazsa olmazlarımızsınız. Çünkü çocuğa en iyi rol model ebeveynidir. Çocuğun eğitiminde ve gelişiminde anne babanın desteği çocuğun kişilik gelişimini fazlaca etkilemektedir. Bizlerin okul çatısı altında verdiğimiz eğitim eğer anne ve babası tarafından desteklenmez ise, işte orada bir şeyler eksik kalır. Sadece okul çatısı da değil, çocuğun olduğu her yerde bir eğiticiye ihtiyaç vardır. Bir çocuk gelişimci, bir öğretmen, en önemlisi ebeveyn desteği. Bu destek için anne ve babalara bazı görevler düşmektedir. Bunlardan ilk sırayı alan; anne ve baba olarak eğer çocuğumuza güvenmezsek, ileride çocuğumuzdan özgüveni yüksek bir çocuk olmasını beklemek doğru olmayacaktır.
‘’ Kendimden örnek verecek olursam; çok değerli anne ve babam kendime güvenmem konusunda hep destek oldular. Bu da benim kendine güvenen ve özgüvenli bir kişilik kazanmamı sağladı.’’
Anne ve babanın önemi çocuğun gelişiminde ömür boyu sürmektedir.
- Eğer çocuk, küçüklüğünde yeteri kadar sevgi görmüşse, yetişkinlikte kimseden sevgi dilenmeyecektir.
- Eğer çocuğun yaptıkları beğenildiyse, kendisine güven duymayı öğrenecektir.
- Eğer çocuğun haklarına saygı duyulmuşsa, adil olmayı öğrenecektir.
- Eğer hoşgörüyle yetiştiyse, saygılı ve sabırlı olmayı öğrenecektir.
- Eğer çocuğa güvenildiyse özgüvenli bir kişilik kazanacaktır.
- En önemlisi de huzurlu bir aile ortamında yetişmişse, mutlu olmayı öğrenecektir.
Peki anne baba olarak yaptığımız hatalar nelerdir?
- Çocuğumuzu sürekli eleştirmek,
- Çocuğumuzu başkalarının yanında azarlamak,
- Çocuğumuzu bir başkası ile kıyaslamak,
- Çocuğumuzu her hatasında cezalandırmak,
- Çocuğumuzu sürekli şımartmak,
- Çocuğumuzun onurunu kırıcı sözler söylemek,
- Anne ve babası olarak yanında kavga etmek, bu da yetmezmiş gibi sorumlusunu çocuk olarak görmek,
- Yapmaması gereken bir davranışı, anne ve babası olarak bizim yapmamız,
Bu hataların çocuğu nasıl etkilediğini hiç düşündünüz mü?
Çocuk her azarlandığında ve eleştirildiğinde, kendini hep eksik ve güçsüz hissedecektir.
Çocuk her kıyaslandığında, kendisini hiçbir şey yapamayan ve bir şey bilmeyen birisi olarak görecektir.
Her yaptığı hatada cezalandırılan çocuk, artık sevilmediğini düşünmeye başlayacaktır.
Peki sevgili anne ve babalar hiç düşündünüz mü? Biz çocuğumuzu kavgamızdan sorumlu tutarsak, çocuğumuz ne düşünür? Ne mi düşünür?
“Ben hiç iyi bir çocuk değilim, benim yüzümden kavga ediyorlar. Ben gidersem belki kavga etmezler. Çünkü ben varken kavga ediyorlar. Benim yokluğum onlara iyi gelecektir.”
DÜŞÜNSENİZE ÇOCUĞUNUZUN BU DÜŞÜNCELERE KAPILDIĞINI…
KÜÇÜCÜK O ÇOCUK, KAVGAYA SEBEP OLDUĞUNU DÜŞÜNEREK ANNE VE BABASINDAN VAZGEÇMEYİ GÖZE ALABİLİYOR.
Tüm bunları göz önünde tutarak, anne-babanın önemini vurgulamak istedim. Öyle değerli ki ebeveyn desteği, çocuğun bırakın çocukluk döneminde, yetişkinlik ve yaşlılık döneminde bile aklından çıkmayacaktır.
Ailenin çocuğun gelişiminde önemini sayfalarca yazsam da yetmeyecektir. Bu nedenle aslında anne baba olarak işimiz hem çok zor hem de çok kolay. Yapmamız gereken tek şey çocuğu duymak ve görmek.
“ÇOCUKLARIN NASİHATTAN ÇOK İHTİYACI OLAN TEK ŞEY, ONA YOL GÖSTEREN ANNE VE BABASININ OLMASIDIR.”
Ben çocuk gelişimciyim. Benim işim, çocuğun gelişiminden sorumlu olmak. Bu gelişimi etkileyen ne varsa bilmek, olumsuz etkileri ortadan kaldırmak.
İşim çocuk ise ben çocuğum…
